" 27 şubat 2013 "

 

Bu yazı taze bir annenin iç dökümüdür ;

27 şubat çarşamba saat 14:25'i gösterdiğinde minik bir kalp daha atmaya başladı.

Ne yazılır ,nasıl cümle kurulur bilmiyorum ama şu an film şeridi gibi gözümün önünden geçen her saniyeyi doya doya yaşadım.
Neşelendim,ağladım,korktum,kalbim duracak sandım.

Anne olmanın anlamını o elimi sımsıkı tutmaya çabalayan minik adamın nefesiyle,kan alan hemşirelerin hepsine düşmanca bakışımla,koridorda beklerken ona batan her iğnede kalbimde beliren sızıyla,gece nefes alıyor mu diye binlerce defa nefesini dinlerken anladım.
İkiyken üç oluşumuza,o günü hayırlısıyla atlatmama,minicik dünyalar güzeli bir oğlum olduğuna,

onun herşeyiyle benim olduğuna,melekler onu korkuttuğunda büzülen minnacık ağzına,melekler onu güldürdüğünde o herşeyden habersiz tebessüm ederken neler görüyor Allahım diye meraklanmamıza,

yuvamıza döndüğümüzde bambaşka bir hayata açılan kapımıza,evimizde artık hep kokan o süt kokuya ,

Rabbim bunca zaman verdiğin herşeyden öte ,bize nasip ettiğin o melek kokuya hamd ötesi hamdler olsun...

Sadece o değil biz de yeniden doğduk.

Yuvamıza doğan güneşe ,elllerimizi hiç bırakmamana şükürler olsun Allahım.!